Εδώ και πολλά χρόνια αγοράζω και διαβάζω τη Βαβέλ, το "λιγότερο μηνιαίο απ'όλα τα μηνιαία περιοδικά" όπως έγραφε κι ο Φραντζής στο αφιέρωμα για τα 25 χρόνια της, πριν από ακριβώς 1 χρόνο. "Ότι καλύτερο, με διαφορά, στα περίπτερα εδώ και πολύ καιρό!" λέω εγώ... (που σημειωτέον λατρεύω τα περιοδικά. Μπορώ να ισχυριστώ, με κάποια δόση υπερβολής οπωσδήποτε, ότι έχω διαβάσει, τουλάχιστον από μια φορά, όλα τα περιοδικά που έχουν κυκλοφορήσει τα τελευταία 10 χρόνια.)
Η Βαβέλ όμως είναι το κάτι άλλο...
Όπως είπαμε το κάθε πότε βγαίνει αποτελεί, πάντα αποτελούσε, ένα μυστήριο. Έτσι λοιπόν όποτε περνάει ένας μήνας και κάτι από την έκδοση του προηγούμενο τεύχους, μετατρέπομαι σε καθημερινό θαμώνα των περιπτέρων, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση του επόμενου. Φυσικά τον καιρό που βρίσκομαι στη Μυτιλήνη, όπου ο περιοδικός τύπος γίνεται λιγότερο περιοδικός απ'οπουδήποτε αλλού, ένα πολυαγαπημένο μου πρόσωπο που έχω αφήσει στη Σαλονίκη επιφορτίζεται με τούτο το ιερό καθήκον.
Οι δυσκολίες δε σταματούν εδώ όμως: μετά την εξακρίβωση της κυκλοφορίας του νέου τεύχους αρχίζει άμεσα το σαφάρι για την ανεύρεση του "ατσαλάκωτου τεύχους", μιας και το ιδιαιτέρως ευαίσθητο εξώφυλλό της Βαβέλ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον μέσο περιπτερά που καμία ευαισθησία δε δείχνει στα έντυπα τα οποία φιλοξενεί και τα οποία, προς μεγάλη του έκπληξη, υπάρχουν κάποιοι διαστροφικοί που επιμένουν να τα συλλέγουν...
Κάποτε όμως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το τεύχος της Βαβέλ φτάνει επιτέλους στα χέρια μου και τότε αρχίζουν τα ωραία. Σαφής προτεραιότητα δίνεται οπωσδήποτε στις ιστορίες του Edika, του Ralph Konig και φυσικά του Vuillemin. Υπάρχει τεράστια περιέργεια από μέρους μου να διαπιστώσω μέχρι ποιό σημείο ηθικής κατάπτωσης θα φτάσουν οι συγκεκριμένοι κύριοι... Τις μόνιμες στήλες(Αεροπλανάκι και The Music That We Hear) τις διαβάζω αμέσως μετά και στη συνέχεια ξεκοκαλίζω όλα τα υπόλοιπα καλούδια. (Περιοδικό που διαβάζεται από την αρχή ως το τέλος, όχι αστεία...)
Και για το τέλος αφήνω πάντα, με αξιοσημείωτη σαδιστική υπομονή, τις ιστορίες που γράφει ο τρισμέγιστος Κωστάκης Ανάν (τρίτος εξάδελφος του Κόφι απ'όσο γνωρίζω).
Για όποιον έχει διαβάσει έστω και μία φορά κάποια ιστορία του συγκεκριμένου τύπου είναι μάταιο να γράψω οτιδήποτε για δαύτον αφού σίγουρα αυτή τη στιγμή έχει εγκαταλείψει το διάβασμα κι έχει λυθεί στα γέλια. Όποιος, δυστυχής, δεν έχει βιώσει ακόμα αυτή τη μοναδική εμπειρία ας αφήσει επίσης το διάβασμα κι ας σπεύσει άμεσα να αγοράσει τη ΒΑΒΕΛ!....
Υ.Γ. Το συγκεκριμένο κείμενο είναι χυδαία προπαγανδιστικό και το ξέρει... ;)
Όπως είπαμε το κάθε πότε βγαίνει αποτελεί, πάντα αποτελούσε, ένα μυστήριο. Έτσι λοιπόν όποτε περνάει ένας μήνας και κάτι από την έκδοση του προηγούμενο τεύχους, μετατρέπομαι σε καθημερινό θαμώνα των περιπτέρων, περιμένοντας με αγωνία την εμφάνιση του επόμενου. Φυσικά τον καιρό που βρίσκομαι στη Μυτιλήνη, όπου ο περιοδικός τύπος γίνεται λιγότερο περιοδικός απ'οπουδήποτε αλλού, ένα πολυαγαπημένο μου πρόσωπο που έχω αφήσει στη Σαλονίκη επιφορτίζεται με τούτο το ιερό καθήκον.
Οι δυσκολίες δε σταματούν εδώ όμως: μετά την εξακρίβωση της κυκλοφορίας του νέου τεύχους αρχίζει άμεσα το σαφάρι για την ανεύρεση του "ατσαλάκωτου τεύχους", μιας και το ιδιαιτέρως ευαίσθητο εξώφυλλό της Βαβέλ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον μέσο περιπτερά που καμία ευαισθησία δε δείχνει στα έντυπα τα οποία φιλοξενεί και τα οποία, προς μεγάλη του έκπληξη, υπάρχουν κάποιοι διαστροφικοί που επιμένουν να τα συλλέγουν...
Κάποτε όμως, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το τεύχος της Βαβέλ φτάνει επιτέλους στα χέρια μου και τότε αρχίζουν τα ωραία. Σαφής προτεραιότητα δίνεται οπωσδήποτε στις ιστορίες του Edika, του Ralph Konig και φυσικά του Vuillemin. Υπάρχει τεράστια περιέργεια από μέρους μου να διαπιστώσω μέχρι ποιό σημείο ηθικής κατάπτωσης θα φτάσουν οι συγκεκριμένοι κύριοι... Τις μόνιμες στήλες(Αεροπλανάκι και The Music That We Hear) τις διαβάζω αμέσως μετά και στη συνέχεια ξεκοκαλίζω όλα τα υπόλοιπα καλούδια. (Περιοδικό που διαβάζεται από την αρχή ως το τέλος, όχι αστεία...)
Και για το τέλος αφήνω πάντα, με αξιοσημείωτη σαδιστική υπομονή, τις ιστορίες που γράφει ο τρισμέγιστος Κωστάκης Ανάν (τρίτος εξάδελφος του Κόφι απ'όσο γνωρίζω).
Για όποιον έχει διαβάσει έστω και μία φορά κάποια ιστορία του συγκεκριμένου τύπου είναι μάταιο να γράψω οτιδήποτε για δαύτον αφού σίγουρα αυτή τη στιγμή έχει εγκαταλείψει το διάβασμα κι έχει λυθεί στα γέλια. Όποιος, δυστυχής, δεν έχει βιώσει ακόμα αυτή τη μοναδική εμπειρία ας αφήσει επίσης το διάβασμα κι ας σπεύσει άμεσα να αγοράσει τη ΒΑΒΕΛ!....
Υ.Γ. Το συγκεκριμένο κείμενο είναι χυδαία προπαγανδιστικό και το ξέρει... ;)
4 comments:
Ενα απο τα περιοδικα που και εγω συναμα αγοραζω ανεληπως τα τελευταια 10 χρονια ;)
Με εχουν μαθει οι περιπτεραδες στον Σταθμο ;)
All time favorite:
Edika :D
παλιό το post σου αλλά μόλις τώρα έψαχνα να βρω πληροφορίες για την κατάσταση του περιοδικού.
είμαι κι εγώ στην "κατάστασή" σου. τώρα που ήμουν φαντάρος με πείραξε που δεν πήγα στο φεστιβάλ. με πείραξε που δεν διάβασα ούτε ένα καινούριο τεύχος της.
θα την ήθελα να την δω ξανά στο περίπτερο, με καινούριες ιδέες, ιστορίες να με κάνει να γελάσω, να σκεφτώ, να ακούσω.
διαβάζω τις διάφορες διαδόσεις για κλείσιμο του περιοδικού και έχω πάθει πίκρα, τέτοια σαν να χάνω άνθρωπο δικό μου. σαν να μου προδώσαν την εφηβεία, την κρυμμένη γωνιά των ονείρων μου.
ελπίζω να είναι πάλι εκεί κι ας κάνω σαφάρι να την βρω. αρκεί να την βρω.
by cortlinux
@ cortlinux,
δυστυχώς εδώ και ενάμιση χρόνο που έχει σταματήσει να κυκλοφορεί η ΒΑΒΕΛ δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως ενημέρωση. Ας ελπίσουμε ότι αυτό είναι μόνο ένα "διάλειμμα" και όχι το οριστικο τέλος και ότι αργά ή γρήγορα θα ξανακυκλοφορήσει γιατί στ' αλήθεια λείπει από πολύ κόσμο.
Όπως ακριβώς το λες:
"θα την ήθελα να την δω ξανά στο περίπτερο, με καινούριες ιδέες, ιστορίες να με κάνει να γελάσω, να σκεφτώ, να ακούσω."
Καλησπέρα,
Ελπιζω το φορουμ να ειναι ενεργο και καποιος να μου απαντησει στην ερωτηση μου...
Ψαχνω μια ιστορια που ειχα διαβασει πριν χρονια στο Βαβελ που αφορουσε εναν ετοιμαθανατο στον οποιο κανει επισκεψη ενας αγγελος με φτερα,τον εξομολογει και μετα βγαινει εξω απο το δωματιο του νοσοκομειου (νομιζω) βγαζει τα ψευτικα φτερα και τον πληρωνει η γυναικα του αρρωστου....που μπορω να βρω αυτη την ιστορια ?????
Post a Comment