Μα για ποιούς τα φτιάχνουν όλα αυτά?

Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω...

Μου κόλλησε μέσα στις γιορτές κι αγόρασα ένα pc-game που λέγεται The Movies. Μου προκάλεσε το ενδιαφέρον το στόρι του παιχνιδιού: υποτίθεται ότι είσαι ένας κινηματογραφικός παραγωγός στο Hollywood τη δεκαετία του '20 και πρέπει να δημιουργήσεις από το μηδέν ένα κινηματογραφικό στούντιο, να φτιάξεις τις εγκαταστάσεις, να προσλάβεις τους ηθοποιούς, να επιλέξεις το είδος των ταινιών που θα γυρίζεις κ.ο.κ. Το πιο ενδιαφέρον όμως κομμάτι, όπως το φαντάστηκα τουλάχιστον, είναι ότι το παιχνίδι σου δίνει τη δυνατότητα να επέμβεις στις ταινίες φτιάχνοντας το δικό σου, υποτυπώδες φαντάζομαι, σενάριο όσο και το δικό σου μοντάζ (επεμβαίνουν οι παραγωγοί στο μοντάζ; τσ, τσ, υπερβολές...).

Anyway, κάποια στιγμή, μόλις προχθές, αποφάσισα να εγκαταστήσω το παιχνίδι στον υπολογιστή μου και να τσεκάρω αν είναι τελικά τόσο ενδιαφέρον όσο φαινόταν. Και κόλλησα... Έβαλα το παιχνίδι την Δευτέρα κατά τις 8 το απόγευμα κι όταν ξανακοίταξα το ρολόι η ώρα ήταν 4.30 πμ!!! Κάπου εκεί, εκνευρισμένος με τον εαυτό μου για την εξέλιξη, αποφάσισα να το βγάλω. Πότε το έκανα; Στις 7.30!!! Όλο αυτό το διάστημα το αφιέρωσα στο παιχνίδι μαθαίνοντας απλώς τις βασικές λειτουργίες του, φτιάχνοντας ένα σωρό ταινίες για να βγάλω κάνα φράγκο για το στούντιο αδιαφορώντας παντελώς για την ποιότητά τους (όπως κάνουν και οι αληθινοί παραγωγοί δηλαδή) και πασχίζοντας να μαζεύω τους σκηνοθέτες μου από τα μπαρ (κι όμως!). Και να φανταστεί κανείς ότι ούτε καν άγγιξα κάποιες πιο περίπλοκες λειτουργίες όπως την κατασκευή σεναρίων ή το post production που ήταν έτσι κι αλλιώς ο βασικός λόγος που αγόρασα το παιχνίδι... Έφαγα δηλαδή γύρω στις δώδεκα ώρες ασχολούμενος με σαχλαμάρες.

Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν όλη τη χθεσινή μέρα και τη μισή περίπου από τη σημερινή να κυκλοφορώ σαν τον κύριο της φωτογραφίας κατάχλωμος, με μαύρους κύκλους και το χειρότερο με έναν ανεπανάληπτο πονοκέφαλο προερχόμενο από τα ταλαιπωρημένα μου μάτια, τα οποία δικαίως κήρυξαν την επανάστασή τους. Μπορεί όλα αυτά να μην μοιάζουν πρωτότυπα ή ιδιαιτέρως τρομερά, αλλά σας διαβεβαιώ ότι η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη από ένα συνηθισμένα, ακραίο, ξενύχτι ή κάποιο hang-over. Τέλος πάντων όλη αυτή η διόλου ευχάριστη κατάσταση εκτός από τη δυσκολία να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου με οδήγησε εύκολα στην απόφαση να ξεφορτωθώ αυτό το διαολοπαίχνιδο μια ώρα αρχύτερα.

Και καταλήγοντας επιτέλους στην απορία του τίτλου αναρωτιέμαι κάπως αφελώς: Μα για ποιούς τα φτιάχνουν όλα αυτά? Θέλω να πω ότι ενώ αναζητούσα κάτι για να περνάω ευχάριστα κάποιες από τις ελεύθερες μου ώρες, βρέθηκα μπροστά σ' ένα κατασκεύασμα το οποίο φτιάχτηκε ευθύς εξαρχής με τέτοιο τρόπο ώστε να "ρουφάει" όλο τον χρόνο, την ενέργεια και την αφοσίωση του κάθε φουκαρά που θα πέσει πάνω του, δίνοντάς του τελικά ελάχιστη ευχαρίστηση. Μπορεί όλα αυτά να φαίνονται λίγο-πολύ παλαιολιθικά σαν αντιλήψεις, αλλά εξακαλουθεί να μου φαίνεται αδιανόητη η απαίτηση των σύγχρονων παιχνιδιών για ολοκληρωτική προσήλωση εκ μέρους των χρηστών. Ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω! Νομίζω ότι έχω πολύ καλύτερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου.

Υ.Γ. Την παραπάνω γελοιογραφία την ξεσήκωσα από το cartoonstock