Μιχάλης Κωνσταντίνου- Η επιστροφή του «ασώτου»

Η επιστροφή του Κωνσταντίνου στον Ηρακλή έκανε αναμφίβολα τις καρδιές όλων των Ηρακλειδέων, έστω και λίγο, να σκιρτήσουν. Αυτών που δείχνουν να την αντιμετωπίζουν με προσποιητή αδιαφορία και αυθόρμητη εχθρότητα νομίζω ότι σκίρτησαν λίγο περισσότερο… Δε ξεχνιούνται έτσι εύκολα τα τέσσερα χρόνια με τα 60 και πλέον γκολ.
Η αγάπη για το ποδόσφαιρο, για την ομάδα και κατ' επέκταση για τους παίκτες της βιώνεται όπως ένας μεγάλος έρωτας. Υπάρχει πάθος, ζήλια, ενθουσιασμός, εντάσεις κι όσο πολλές κι αν είναι οι απογοητεύσεις δύσκολα αποφασίζεις να χωρίσεις. Ο έρωτας των φιλάθλων του Ηρακλή για τον Κωνσταντίνου είναι δεδομένος κι ακόμα ζωντανός. Δεδομένη όμως είναι κι η πικρία του χωρισμού και της περιφρόνησης. Η αίσθηση ότι επιστρέφει εδώ μόνο αφού εξάντλησε τις πιθανότητες να πάει κάπου καλύτερα και η σταθερή τα τελευταία χρόνια πτώση της καριέρας του δημιουργεί την καχυποψία ότι ο «έρωτας» δεν είναι και τόσο αμοιβαίος. Το μόλις ενός έτους συμβόλαιο που υπέγραψε επίσης δε βοηθάει για να ξεχαστεί το «οδυνηρό» παρελθόν. Τα γκολ που ενδεχομένως θα έρθουν θα βοηθήσουν σίγουρα περισσότερο και θα βελτιώσουν την κατάσταση. Μέχρι την επόμενη «προδοσία» τουλάχιστον, που μοιραία θα έρθει…

Τι έξοχα που το 'θεσε ο Ρασούλης στη "Μπαλάντα του επαγγελματία παίκτη" του:

Πότε θηρίο κι ήρωας και πότε τραυματίας
Παίρνει την οικογένειά του και για αλλού τραβά
Μονάχα με τα πόδια του κλειδιά μιας εργασίας
Αναγκασμένος μια ζωή το χθες να το ξεχνά…

Υ.Γ. Αρχίζει σε λίγες ώρες η νέα ποδοσφαιρική χρονιά. Είθε οι παιδικές ψυχές μας να ξεδιψάσουν πάλι!