Οι Supertramp δεν υπήρξαν ποτέ αγαπημένο μου συγκρότημα, για την ακρίβεια ξέρω ελάχιστα γι' αυτούς και δεν έχω αγοράσει ποτέ δίσκο τους. Πιθανότατα δεν θα τους ήξερα καν εάν δεν είχα ακούσει στο ραδιόφωνο πριν μερικά χρόνια ένα πολύ όμορφο τραγουδάκι τους που μ' έβαλε σε διαδικασία ψαξίματος. Βρήκα κάποια πράγματα αλλά μέχρις εκεί. Μέχρι σήμερα δεν μπορώ να πω ότι έχω πλήρη εικόνα του έργου τους και ομολογώ ότι η αισθητική τους με ξενίζει κάπως......αλλά αυτό που ξέρω στα σίγουρα είναι ένα: τα τραγούδια τους (αυτά που γνωρίζω τουλάχιστον) μου αρέσουν και τα ακούω συχνά. Γιατί πάνω απ' όλα έχουν την ιδιότητα, για ανεξήγητους λόγους, να μου φτιάχνουν πάντοτε το κέφι όταν είμαι στις μαύρες μου (όπως είμαι τις τελευταίες μέρες λόγω κακού ύπνου μάλλον). Λίγο είναι αυτό;
Υ.Γ. Δε θα μπορούσα να ξεχάσω τον Σωτήρη Μουστάκα, αλλά δεν τα πάω καθόλου καλά με τις νεκρολογίες. Θα αναφερθώ εκτενέστερα κάποια άλλη στιγμή.
11 comments:
"Take a look at my girlfriend, she is the only one i've got"
Μεγάλος στίχος.
Δεν τους γόυσταρα ποτέ, αλλά το συγκεκριμένο αλμπουμ το καλοκαίρι του '79, μόλις έχω μπέι στα 14, σετ με τους πρώτους εφηβικούς έρωτες, κάτι μου έκανε :-)))
Μα αυτό ακριβώς είναι που μου κάνει εντύπωση και μένα! Ότι παρόλο που θεωρητικά δεν είναι συγκρότημα που με ενθουσιάζει, κάθε φορά που τους ακούω "κάτι μου κάνουν". Παράξενοι τύποι...
Παράξενοι τύποι, πράγματι. Είχαν κάτι πολύ δικό τους. Η αλήθεια είναι ότι μάλλον ξεμπερδεύεις αν βρεις ένα καλό και πλήρες best of, δεν είναι για να ψάξεις δισκογραφία. Αλλά αυτό το best of μπορεί και να το λιώσεις στο παίξιμο. Νομίζω ότι είναι από αυτά τα groups που δεν ήταν μεν σπουδαία, ήταν όμως πολύ ιδιαίτερα.
Φίλε r2-d2 κι εγώ με best of την έχω βγάλει(πράγματι χιλιοακουσμένο)... Αν και νομίζω ότι το Breakfast in America αξίζει μια θέση σε κάθε δισκό-συλλογή.
Ευγενικά και όμορφα τους θάψατε τους καημένους.
Θα κρατήσω το ότι όλοι τους βρίσκετε μέσες άκρες γλυκούληδες - και ο ίνδικτος κάτι παραπάνω, αφού με τέτοια ανάμνηση όλα καταλαμβάνουν χώρο αδιαπραγμάτευτο.
Frank σε συμμερίζομαι που νοιώθεις λίγο κάτω και να ξέρεις ότι εξ' ιντερνετικής επαγωγής σε νοιώθω.
Ν'αλλάξει το φεγγάρι και θα στρώσουμε.
Be good.
Ηλία σ' ευχαριστώ για την ιντερνετική συμπαράσταση και ελπίζω να ανέβεις κι εσύ σύντομα! Εξάλλου οι διαθέσεις είναι για ν' αλλάζουν. Να μη σου πω ότι η δική μου άλλαξε κιόλας ;)
Αλλά δε μας είπες τη γνώμη σου για τους "γλυκούληδες" Supertramp...
Έχουν ένα "τόνο" διαστροφής που αλλοιώνει ευχάριστα το φαινομενικό τους ασυννέφιαστο κι αυτό γενικά μου αρέσει στη μουσική.
Και μένα πάντως όχι για πολλές στιγμές.
Χαίρομαι πολύ για την "ανάδυση".
Κι εγώ χαίρομαι Ηλία, που διανθίζεις αυτό τον χώρο με τόσο όμορφες και, ταυτόχρονα, ουσιώδεις φράσεις όπως αυτή: "Έχουν ένα "τόνο" διαστροφής που αλλοιώνει ευχάριστα το φαινομενικό τους ασυννέφιαστο" Να είσαι καλά!
Επείγον: Να ψάξεις οπωσδήποτε το School! Αν δεν το βρίσκεις άσε μου ένα μηνυμα να το ανεβάσω. Είναι σχιζοφρενικά καταπληκτικό κομμάτι.
Thanx Πάνα!
Το School μ' αρέσει και μένα πάρα πολύ. Το έχω ανεβάσει ήδη, αλλά το διακριτικό λινκ που έβαλα με τον τίτλο 2, είναι τόσο διακριτικό που μάλλον δε το βλέπει κανείς! :D
Αλήθεια, το School δε παρουσιάζει μια σατανική ομοιότητα μ'ένα ελληνικό τραγούδι της δεκαετίας '80 που έχει πει πασίγνωστος τραγουδιστής??? Ή μήπως εγώ είμαι κακεντρεχής?
Συγνώμη, μόλις είδα τα κομμάτια.
Και τα υπόλοιπα, πάντως, είναι πολύ γερά.
Ευχαριστώ.
Post a Comment