Some Song

Lost Movies Classics

Διαβάζω σήμερα σε διάφορα sites για τη συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Martin Scorsese στις Κάννες με αφορμή την δημιουργία ενός μη-κερδοσκοπικού Ιδρύματος για τον Παγκόσμιο Κινηματογράφο (World Cinema Foundation) με σκοπό την οικονομική ενίσχυση για την αποκατάσταση και την προώθηση παραγνωρισμένων ή "χαμένων" ταινιών απ' όλο τον κόσμο.

Είναι μάλλον περιττό να πω εγώ πόσο σημαντική είναι κάθε τέτοια προσπάθεια για τη διάσωση της κινηματογραφικής "πολιτισμικής κληρονομιάς" τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πολύ περισσότερο δε όταν αυτή η προσπάθεια έχει να κάνει με ταινίες που δεν έχουν τύχει ευρείας εμπορικής ή καλλιτεχνικής επιτυχίας κάτι που κάνει τη "διάσωσή" τους σημαντικότατη και σαφώς πιο δύσκολη αποστολή.

Με αφορμή πάντως αυτό το γεγονός θυμήθηκα κάτι άλλο: μια λίστα που είχα βρει πριν λίγο καιρό στο διαδίκτυο (είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Observer) με τις πενήντα πιο παραγνωρισμένες ταινίες (σύμφωνα με την άποψη αυτών που τις ψήφισαν τουλάχιστον...). 50 Lost Movie Classics, όπως είναι ο τίτλος του άρθρου. Κάποιες απ' τις επιλογές ίσως είναι λίγο υπερβολικές, αλλά η ουσία βρίσκεται κυρίως στο ότι οι περισσότερες απ' τις ταινίες αυτές είναι μάλλον ξεχασμένες σήμερα και μερικές είναι και σχετικά δύσκολο να βρεθούν. Ευτυχώς οι νέες τεχνολογίες και η τάση για ψηφιοποίηση όλο και περισσότερων ταινιών, καθώς και το ηλεκτρονικό εμπόριο δίνει μια τεράστια ευκολία σε όποιον ενδιαφέρεται να βρίσκει τέτοιου είδους ταινίες. (Παρεμπιπτόντως να πω ότι το "Ace In The Hole" του Billy WIlder με τον Kirk Douglas αναμένεται κυκλοφορήσει το καλοκαίρι σε DVD και VHS για πρώτη φορά!!!)

Με συγκινούν αυτές οι "χαμένες" ταινίες... Ταινίες που έχουν αγαπηθεί αλλά δε μπορούν να βρεθούν πουθενά. Ταινίες που δε προβάλλονται στις αίθουσες ποτέ, αλλά ούτε κυκλοφορούν σε DVD. Παλιές ταινίες που έχουν ξεχαστεί, σχεδόν, απ' όλους και βέβαια πάμπολλες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου που αποτελούν μία, τραγική, κατηγορία από μόνες τους...

Αφιερωμένο εξαιρετικά!

May God bless and keep you always,
May your wishes all come true,
May you always do for others
And let others do for you.
May you build a ladder to the stars
And climb on every rung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May you grow up to be righteous,
May you grow up to be true,
May you always know the truth
And see the lights surrounding you.
May you always be courageous,
Stand upright and be strong,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.

May your hands always be busy,
May your feet always be swift,
May you have a strong foundation
When the winds of changes shift.
May your heart always be joyful,
May your song always be sung,
May you stay forever young,
Forever young, forever young,
May you stay forever young.


Another version

Απεργία δημοσιογράφων? Μπορώ να έχω μία και αύριο?

Σπανίως βλέπω ταινίες στην τηλεόραση. Για τους προφανείς λόγους: οι ενοχλητικές διακοπές για διαφημίσεις και όχι μόνο, ο δεσμευτικός (μόνο για τους τηλεθεατές) χρόνος των προβολών και οι πρώτες πρωινές (sic) ώρες στις οποίες συνήθως εξορίζονται οι καλύτερες ταινίες. Από την άλλη όμως εδώ και πολλά χρόνια παρακολουθώ με μεγάλη προσοχή τα εβδομαδιαία προγράμματα της TV και προγραμματίζω να γράψω στο βίντεο (παλαιολιθικός όπως πάντα, να δω πότε θα πάρω ένα DVD-Recorder...) όποια ταινία με ενδιαφέρει.

Για σήμερα σύμφωνα με το πρόγραμμα η ετ1 υποτίθεται ότι είχε προγραμματήσει την ταινία του Δήμου Αβδελιώδη "Η Νίκη της Σαμοθράκης" που δεν έχω δει και η Νετ θα έβαζε το αγαπημένο και όχι τόσο πολυ-ιδωμένο "Junior Bonner" με τον ανεπανάληπτο Steve McQ.
Περιττό να πω ότι αυτό το πρόγραμμα τινάχτηκε στον αέρα από την απεργία των δημοσιογράφων. Ουδέν κακό αμιγές καλού όμως. Αντί για την ταινία του Αβδελιώδη εμφανίστηκαν εντελώς αναπάντεχα στην μικρή μου, από κάθε άποψη, οθόνη διαδοχικά δύο από τις αγαπημένες μου ταινίες: πρώτα η "Rebecca" (1940) του Alfred Hitchcock με τον Laurence Olivier, την Joan Fontaine και φυσικά την Judith Anderson στο ρόλο της μοχθηρής Mrs. Danvers κι αμέσως μετά η απίστευτη ταινία (όσες φορές κι αν τη δω δεν είναι αρκετές) του Jean Luc Godard, "Pierrot Le Fou" (1965) με τον Jean Paul Belmondo (φυσικά!) και την Anna Karina (φυσικά!).

Κι εγώ δεν θυμάμαι αν έχει ξανατύχει να προβληθούν στην ελληνική τηλεόραση σε ώρες υψηλής θεαματικότητας δύο ταινίες τέτοιου βεληνεκούς. Δεν ξέρω πόσοι τελικά τις παρακολούθησαν, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι εγώ το καταφχαριστήθηκα. Και γι' αυτό λέω, με αρκετή δόση κακεντρέχειας είν' η αλήθεια, ότι εάν είναι να προβάλλονται τέτοιες ταινίες, σε τέτοιες ανθρώπινες ώρες, θα ήταν πολύ ευχάριστο εάν οι δημοσιογράφοι αποφάσιζαν να συνεχίσουν την αποχή τους και πέρα των καθορισμένων απεργιών και να μας αδειάσουν τη γωνιά μια και καλή απ' την τηλεόραση. Πιστεύω ότι πολύς κόσμος θα το απολάμβανε το ίδιο με μένα!

Υ.Γ. Ξενέρωσα λίγο που δεν προβλήθηκε το "Junior Bonner" (ανάθεμα κι αν κατάλαβα γιατί), αλλά ας μην είμαστε αχάριστοι. Έτσι κι αλλιώς είχα αποφασίσει αργά ή γρήγορα να το παραγγείλω σε DVD...

Ayrton Senna

13 χρόνια πέρασαν κιόλας από εκείνη την καταραμένη Πρωτομαγιά...

...αλλά ποτέ δε νομίζω ότι θα μπορέσω να ξεχάσω εκείνον τον περίεργο βραζιλιάνο με τη θλίψη στα μάτια και το πρασινο-κίτρινο, στα χρώματα της πατρίδας του, κράνος...

Μα πως είναι δυνατόν να σε σκοτώνει αυτό που αγαπάς περισσότερο απ' όλα?
Ή μήπως αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο..?

"Isn't it grand to be playing to the stand, dead or alive"
The Chequered Flag